Pochodzenie: Wielka Brytania.
Kraj utworzenia rasy: Australia.
Klasyfikacja FCI: Grupa nr 3; sekcja 2 teriery małe; wzorzec 345.
Wrażenia ogólne: mocny, energiczny i zwinny terier o silnej osobowości. Jego gibkie ciało jest średniej długości. Wyraz zapału, właściwa mu gorliwość łączą się z bystrością jego ruchów. Sierść gładka, szorstka lub drutowata.
Wzrost i masa ciała: wzrost idealny 25-30 cm (psy i suki); masa 5-6 kg (psy i suki): na każde 5 cm wysokości powinien przypadać 1 kg masy ciała (pies o wzroście 25 cm powinien ważyć około 5 kg. Pies o wzroście 30 cm, 6 kg).
Charakter: żywe usposobienie, czujny, ruchliwy, inteligentny, pełen temperamentu. Odważny, nieustraszony, przyjazny przy spokojnej pewności siebie.
Głowa: mózgoczaszka powinna być płaska, umiarkowanej szerokości, stopniowo zwężająca się ku oczom, a następnie ku kufie o dobrej obojętności. Stop dobrze zaznaczony, ale nie za wydatny. Trufla nosowa czarna. Kufa mierzona od nosa do stopu powinna być nieco krótsza niż mózgoczaszka (odległość od stopu do guza potylicznego). Wargi dobrze przylegająca o czarnej pigmentacji. Uzębienie: szczęka i żuchwa bardzo mocne, głębokie, szerokie o dużej sile chwytu. Zęby mocne. Zgryz nożycowy. Oczy małe, kształtu migdała, o bystrym, przeszywającym spojrzeniu (nie mogą być wyłupiaste). Powieki mają ściśle przylegać do gałki ocznej. Ich brzegi są czarno pigmentowane. Uszy bardzo ruchliwe, jędrne, guzikowate lub opadające. Policzki o dobrze zaznaczonej muskulaturze.
Szyja: silna, o czystym obrysie. Umożliwia swobodne noszenie głowy.
Tułów: mieści się w prostokącie. Grzbiet prosty. Odległość od kłębu do nasady ogona jest nieco większa niż wysokość psa w kłębie. Lędźwie powinny być silne, krótkie i mocno umięśnione. Klatka piersiowa raczej głębsza niż szersza, z dobrym prześwitem od podłoża. Mostek znajduje się w połowie wysokości psa mierzonej od kłębu do ziemi. Zebra powinny być dobrze uwypuklone od swej nasady, przy kręgosłupie. Na bokach spłaszczają się tak, że chwyciwszy za łokciami psa w obie dłonie, możemy go objąć. Obwód powinien wynosić w przybliżeniu 40-43 cm. Rękojeść mostka (przedpiersie) uwypuklone tak, że znajduje się wyraźnie przed stawem barkowym.
Ogon: w spoczynku może opadać. Gdy pies jest w ruchu, powinien się unosić. W przypadku gdy został skrócony, jego koniuszek ma znajdować się na poziomie wysokości uszu.
Kończyny przednie: łopatki dobrze pochylone ku tyłowi, nieprzesadnie umięśnione. Jako całość kończyny od łokci po ziemię proste, niezależnie czy oglądamy je od przodu, czy z boku. Ramiona dostatecznie długie i kątowane, tak by łokcie znajdowały się pod tułowiem.
Kończyny tylne: silne i muskularne, w odpowiedniej proporcji do masy ciała w łopatkach. Stawy kolanowe dobrze kątowane. Śródstopia w swobodnej postawie, oglądane od tyłu są równoległe. Stawy skokowe nisko położone. Łapy okrągłe, o twardych opuszkach, nieduże, nie kierują się na zewnątrz ani do wewnątrz. Palce średnio wysklepione.
Ruch: harmonijny, swobodny i sprężysty.
Umaszczenie:
Okrywa włosowa: sierść może być gładka (włos krótki, przylegający), szorstka (włos dość długi, ułożenie w różnych kierunkach) lub drutowana (włos średniej długości, układający się w jednym kierunku, twardy – „dziczy”). Odporna na wpływy atmosferyczne. Nie może być korygowana (skubana), aby nadać psu wygląd gładkowłosego lub o włosie drutowatym. Umaszczenie białe, które musi dominować, ze znaczeniami czarno podpalanymi, czarnymi lub rudymi. Te mogą być od jasnopłowych po bardziej intensywne (kasztanowe).
Użytkowość: wykorzystywane jako psy myśliwskie w charakterze norowców pracujących w norach lisów (wypłaszając zwierzęta z kryjówki). Na wsi używane są do tępienia szczurów i pilnowania obejścia.
Wady: wszelkie odstępstwa od powyższego stanu traktowane są jako wady i ocenie się je w zależności od ich stopnia i wpływu na zdrowie i dobrostan psa oraz zdolność wykonywania pracy, do której był przeznaczony. Do poważnych wad należy zaliczyć: brak typu teriera; brak harmonii, niedostatek lub przesadę w odniesieniu do któregokolwiek z punktów wzorca; mało wydajny bądź wadliwy ruch; nieprawidłowe uzębienie.
Wady dyskwalifikacyjne: agresja lub wyraźna lękliwość – psy o widocznych wadach fizycznych lub odchyleniach psychicznych powinny być dyskwalifikowane. Psy (samce) muszą mieć normalnie rozwinięte dwa jądra umieszczone w mosznie.
Ciekawostki: psy rasy Jack Russel Terrier pojawiły się w wielu produkcjach filmowych. Popularność zyskały dzięki filmowi „Maska” oraz jej kontynuacji „Son of the mask”.
Ostateczna wersja standardu Jacka Russella Terriera pochodzi z 8 października 2012 roku.
Rys historyczny: Jack Russell Terrier są rasą psów wywodzącą się z Anglii. Rasa powstała dzięki zabiegom pastora Johna Russella. W XIX w. hodował on i udoskonalał linię foksterierów, które na polowaniach biegły obok foxhoundów, wchodziły pod ziemię, wypędzały lisy i inną zwierzynę z ich nor lub kryjówek. Powstały dwie odmiany psów o zasadniczo podobnym wzorcu, z wyjątkiem pewnych różnic dotyczących wzrostu i proporcji ogólnych. Wyższy pies, o obrysie zbliżonym do kwadratu, jest znany obecnie jako Parson Russell Terrier, zaś mniejszy, o nieco wydłużonej sylwetce, nazwany został Jack Russell Terrier. Ostateczny podział na dwie oddzielny rasy dokonano w 2000 roku.
A cała historia zaczęła się od zakupu psa…
suczki o imieniu Trump, której pierwszym właścicielem był miejscowy mleczarz.
